De eerst geborene,
dat ben jij mijn zoon,
allengs de man die ik
eens was.
Nu ben ik als je kind,
bang
eenzaam.
Houd mij vast.
Hoed mij als ik wankel,
blijf,
blijf bij me
geef me je hand,
maak mijn stem weer sterk
zoals jij nu spreekt.
Geloof niet in de demonen
die ik bevecht.
Ze zijn historie,
geschiedenis van een onweerstijd
zonder schuilplaats.
Herinner mij vandaag
en alle dagen als de
vader die ik was.
Stap in de voetsporen
die ik voor je achterliet.
Jij die mij ontstaan liet en
naam gaf,
aan je hand de eerste stappen leerde.
Je droeg me in je sterke armen,
die nu aan kracht verliezen,
je armen, voorgoed getekend,
sporen van historie,
gekerfd, gebrand,
jou aangedaan.
Als ik wissen kon.
Je fluistert.
Woorden van bange dromen.
Als ik toch wissen kon.
Je bevrijden en vrijwaren.
Wie je nu nog belaagt
zal ik neersabelen.
Ik sta aan de deurpost
en zie toe wie er komt,
Ik controleer zijn bagage
geen verdacht pakketje
zal mij ontgaan.
Ik zie toe dat je slaapt
steeds in je nabijheid.
