Ontmoetingen

Hebben de meeste kinderen een hond, kat, konijn of cavia, vriendje Rik heeft vijf kippen. Gekregen voor zijn 10e verjaardag. Hij is er druk mee en zorgzaam. Soms rent hij hard uit school om bij zijn vriendinnen te komen. Rik wil mij wel ontvangen om de kippen aan mij voor te stellen. Als hij van verre roept, herkennen ze zijn stem en komen dribbelend op hem toen gelopen. ‘Dit is Hennie Honger,’ zegt hij, ‘ze wil altijd eten’.  Als de grote voederbak open gaat springt ze meteen ongeduldig op de rand  totdat het voer wordt uitgestrooid. Hennie Honger is een dikke ronde dame met zwart-wit gevlekte verentooi. Het is zijn lievelingskip. Ze loopt achter hem aan en eet uit zijn hand. Liefkozend tilt hij haar op. Dan volgt de kennismaking met Tok 3, met Tak ,Tuk en Skippie. “Kijk, Tok loopt heel deftig.” Hij wijst mij op de stijve gang van mevrouw. Tak is de vriendin van Tuk de 3e  Eerder was er Tok 1 en  Tok 2, maar Tok 1 werd door een roofvogel vermoord. ‘Ze is vermoord, ‘ benadrukt hij. Tok 2 is gewoon ziek geworden. Een maand eerder keek ze al heel sip. Eerst dacht hij nog dat hij niet genoeg aandacht aan Tok had gegeven. Maar ze werd zwakker en zwakker. En toen ging ze dood.

Scharrelden de kippen eerst in volle vrijheid door de grote tuin, na de moordpartij werd een terrein  met draad afgebakend. Het dak werd bespannen met een stevig net zodat geen vos of vogel er nog bij kan. Hij pakt ze op, knuffelt ze en praat met de dames. Ze troosten hem ook als hij verdriet heeft, zegt hij. Kippen zijn zo grappig en nieuwsgierig, meent hij, en ‘ik word er rustig van.’

Buiten de afrastering staat een houten kruis waar de drie overledenen rusten. Ik weet van zijn moeder dat hij ontroostbaar was bij de dood van Tok 1. ‘De eerste keer ben je er nog niet aan gewend dat er eentje doodgaat maar de tweede keer kon ik het meer inhouden,’ zegt hij. Bij de dood van de derde kip was hij eral een beetje aan gewend. Over iedere kip weet hij wel de eigenaardigheden te vertellen. Zo is Tok 3 is een modelkip. ‘ Zij is de kleinste kip maar ze legt de  grootste eieren.’ Hij tilt haar op en wijst mij op de mooie rode kam die scheef op haar hoofd hangt.
‘Dan heb ik een van haar eieren vorige week van je moeder gekregen.’

Zie hem staan, de 12-jarige jongen, tussen zijn lievelingsdieren. Zo’n eigenaar zou je toch de 9000 legbatterijkippen toewensen waar 25 maart j.l. over werd geschreven in De Limburger.

Rosalie Sprooten

Ambassadeur Dierenbescherming Limburg.